Lilah’s angst voor harde geluiden verminderen
Mijn hond Lilah kwam twee jaar geleden in november uit Portugal naar Nederland. Ze viel met haar neus in de boter: de eerste avond al was er buiten zoveel vuurwerk dat het wel oorlog leek. Ze ging er letterlijk van hyperventileren. Pas in mei was ze van al dat vuurwerk-geweld hersteld. Ze wilde weer rennen en spelen met andere honden, at weer normaal en lag niet continu in haar ‘veilige’ hoekje in de keuken.
Helaas, de daaropvolgende winter was het weer raak: 3 maanden lang elke dag knallen en vuurpijlen. Daar is Lilah niet meer overheen gekomen. Sterker nog, ze was nu bang voor ieder hard geluid. Ze wilde niet meer naar buiten en als ze buiten was, deed ze binnen een halve minuut haar behoefte om gelijk weer naar huis te willen. Op bepaalde plekken werd ze zo bang dat ze zich in blinde paniek losrukte.
Ik vond Create Balance op het internet en maakte met Rogier de afspraak dat hij naar ons toe kwam om te zien wat hij voor Lilah kon betekenen. Wel waarschuwde hij me dat angst voor vuurwerk en andere harde geluiden enorm moeilijk te bestrijden. Toch wilde ik het proberen, want al werd ze maar een beetje minder angstig…
Thuis vroeg Rogier uitgebreid naar haar voorgeschiedenis, de momenten waarop ze angstig werd en hoe zich dat uitte. Daarna gingen we met Lilah wandelen. En we hadden ‘geluk’, want precies op het moment dat we de deur uitgingen, hoorden we een harde knal en wilde Lilah geen stap meer verzetten. Rogier liet me zien hoe ik moest handelen om haar toch weer in beweging te krijgen. En dat lukte! Ook kreeg ik instructies hoe ik moest voorkomen dat ze uit angst zou gaan trekken. Weer thuis kreeg ik tal van (verrassende!) adviezen hoe met Lilah en haar gedrag om te gaan. Na 3 uur vertrok Rogier weer en had ik een hele lijst van dingen die ik met Lilah moest oefenen.
En nu komt het: door te doen en te reageren zoals Rogier me had aangeraden, was Lilahs gedrag al de volgende dag anders. Ze was rustiger, liep minder zenuwachtig buiten naast me en schrok nog wel van een hard geluid, maar herstelde daarvan heel snel. De tweede dag ging ze al meer snuffelen (in plaats van doorlopen, doorlopen). De derde dag begon ze thuis opeens weer spontaan met haar speeltje te spelen. We zijn nu een week verder en natuurlijk is ze nog steeds snel bang, maar minder heftig. Ze kan af en toe ook weer van het buitenzijn genieten. Dus ik heb goede hoop dat we door te blijven oefenen nog veel betere resultaten gaan bereiken. Bedankt Rogier!
Sylvia Aué,
