Na 3 jaar werd onze amstaff / pitbull dame Kaya in onze ogen ineens dominant agressief. Ze viel uit (tanden bloot, veel kabaal, kam op de rug volledig overeind en recht op haar doel af) naar andere honden.
Ook binnenshuis vertoonde ze dit gedrag steeds vaker en heeft daarbij zelfs onze oudste cairn terriër gebeten in zijn oor. Dit terwijl het naar mensen toe zo’n overenthousiaste stuiterbal was die leefde om te kroelen.
Op een gegeven moment wilde ze gewoon echt 3 keer in 1 kwartier onze oudste cairn weer aanvallen … het leek wel om te doden. Ik in paniek met haar naar de dierenarts om lichamelijke (pijn)klachten uit te sluiten. Deze kon niets afwijkend vinden bij haar, maar Kaya moest vanaf dit moment wel een muilkorf gaan dragen, om risico’s uit te sluiten.
Wij met een doorverwijzing naar de gedragskliniek. Na anderhalf uur praten en observeren van Kaya gaven zij ons wat adviezen waar wij mee aan de slag moesten. Dit voelde niet goed … wat als wij nu verkeerd aan het werk zouden gaan met de adviezen, wat als we er weer niet op tijd bij zouden zijn en zij een andere hond zou bijten, etc,etc. De laatste optie die hun gaven was gedragsmedicatie waar ze suffer van zou worden.
Wij contact gezocht met een hondengedragstherapeut. Deze belde ons onderweg naar een klant en gaf een paar tips waar we eerst maar mee aan de slag moesten. Dit gaf ons hetzelfde gevoel en we voelden ons ook steeds meer onmachtig worden om dit nog te boven te kunnen gaan komen met Kaya.
Gelukkig kregen we toen de tip om contact op te nemen met Rogier Oldenburger van Create Balance door iemand met zeer goede ervaringen met hem. Onze noodkreet naar hem was dan ook “Zeer dringend hulp gevraagd voor ons, onze Kaya en de rest van onze beestenboel”. Ja, we hebben naast Kaya 2 cairns (1 teef, 1 reu) en 3 katten. In de mail uitgelegd dat de spanning zowel binnen als buiten te snijden is en dat wij Kaya niet kwijt wilden raken, maar zo niet verder konden.
Gelukkig kwam de gevraagde hulp al snel. Na ons 1e consult op 5 december, waarin we veel gepraat maar vooral ook veel geobserveerd en geoefend hebben, zijn we zelf volop met onszelf, Kaya en de rest van de roedel aan de slag gegaan. Kaya bleek niet dominant agressief te zijn, maar zij is een zeer onzekere, angstige en erg gevoelige dame. Maar we konden volop verder voor nu. Simpele zaken als niet meer bij ons op de bank, niet in de buurt als de bazen eten, niet aanhalen, Kaya negeren totdat ze rustig was bleken al best moeilijk voor ons. Je betrapt je erop dat je veel foute dingen als gewoonte hebt aangeleerd bij jezelf.
Daarnaast zijn we ook aan de slag gegaan met “de walk” (de “touch” als ze haar focus op een andere hond heeft ipv mij, vluchtgedrag niet toestaan en de situatie dan opnieuw aangaan totdat ze hierin rustig meeloopt en elke spannende situatie goed proberen af te sluiten met rust) , Kaya op de loopband, Kaya een rugzak laten dragen om haar sneller te vermoeien en een oefening om Kaya op haar plaats te laten ontspannen. Al met al intensief en in het begin echt een kwestie van een lange adem hebben, maar het is het meer dan waard.
Omdat ik nog verder wilde leren samen met Kaya heb ik ook privélessen geboekt met Rogier. Deze zijn echt SUPER ! De rust die hij uitstraalt en het geduld wat hij heeft met mij als baasje is zeer bewonderenswaardig. Het samen oefenen in allerlei situaties en het inzetten van zijn hond Bas daarbij is ontzettend leerzaam. Elke keer weer voelde ik me rustiger en zekerder worden en kreeg ik weer tips / handvatten waarmee ik verder kon samen met Kaya. Geen onmacht, frustratie of woede meer als er iets mislukt of als er toch een uitval door Kaya was, maar het leermoment pakken en doorgaan.
Nu 1 maand ( 1 consult en 2 lessen) later bemerken we al een wereld van verschil. Kaya is veel rustiger, nee … meer ontspannen aanwezig. Ze is al 2 weken niet meer uitgevallen naar een andere hond, vertoond haast geen vluchtgedrag meer als een situatie spannend is voor haar en draagt nu ook al 4 dagen geen muilkorf meer. Zelfs tijdens een feestje hier thuis en de jaarwisseling zocht zij zelf haar rust op haar plaats. Onze zeer vuurwerkangstige Kaya vroeg nu om te gaan lopen en spelen, terwijl zij normaal met geen paard buiten was te krijgen als er ook maar 1 klap ergens ver weg was.
Als we het niet zelf hadden ervaren, hadden we het vast niet geloofd. De roedel hier begint nu ook weer een roedel te worden. Daar waar ze elkaar waren gaan ontlopen of snel uit de weg gingen, liggen ze nu samen te relaxen. Echt een heerlijk gezicht.
Het lopen met Kaya is weer een genot en elke wandeling leren we samen weer. Het vertrouwen tussen hond en baasje zie je met elke wandeling groeien. We hebben nog veel te leren samen en kijken dan ook uit naar de volgende les, maar we genieten nu weer van elke dag samen met onze beestenboel.
Dank je wel daarvoor Rogier!
